De beste bloedluisbestrijder bij kippen en vogels

Op verschillende websites worden soorten roofmijten aangeboden om bloedluizen te bestrijden. Hoe weet je als dierenhouder nu welke roofmijt soort het beste is? Hieronder vindt je meer informatie zodat je de beste keuze kunt maken!

Afkijken van de natuur

De beste manier om de bloedluis (rode vogelmijt, Dermanyssus gallinae) op een natuurlijke manier te bestrijden is door te kijken welke beestjes in de natuur op de bloedluis jagen. Ongeveer 10 jaar geleden hebben onderzoekers spreeuwennesten in Nederland onderzocht en de Androlis roofmijt gevonden als beste bestrijder van de rode vogelmijt¹. De roofmijt gaat tot wel 6 meter actief op zoek naar de bloedluis en ruimt hem op. 

Roofmijten vergelijken

Op internet worden verschillende soorten roofmijten verkocht tegen bloedluis. Niet elke soort is even effectief in het bestrijden van de plaag.

De bodemroofmijt Stratiolaelaps scimitus (oude naam: Hypoaspis miles) komt in de natuur in vochtige aarde voor en kan hierdoor niet goed tegen droge omstandigheden (zoals een legnest van een kippenhok). S. scimitus is een bodemroofmijt, en klimt niet ver tegen wanden op. Hierdoor kunnen ze minder makkelijk bij hogere kieren en gaten in het hok komen waar de bloedluis zich graag verstopt ². Verder is de roofmijt minder bestand tegen hitte: in een broedmachine boven de 30 graden gaan ze bijvoorbeeld dood¹.

De roofmijt gaat tot 1 meter actief op zoek naar de bloedluis om deze te bestrijden (ter vergelijk: de  Androlis roofmijt gaat wel tot 6 meter op zoek naar de bloedluizen) en ruimt hem op. Wij adviseren daarom gebruik van Androlis roofmijten met het oog op betere effectiviteit. Ook in professionele kippenstallen worden Androlis roofmijten ingezet³.

De roofmijt Cheyletus eruditus wordt bij leghennenbedrijven succesvol ingezet in combinatie  met Androlis. In praktijk is het echter veel effectiever voor de hobbydierhouder om alleen Androlis roofmijten in te zetten⁴. Dit komt omdat C. eruditus van drogere omgevingen houdt en hogere temperaturen, en is daarom niet goed geschikt voor de meeste kippen- en vogelhokken.

Verder lezen:

1. Lesna, I., Wolfs, P., Faraji, F., Roy, L., Komdeur, J., & Sabelis, M. W. (2009). Candidate predators for biological control of the poultry red mite Dermanyssus gallinae. In Control of Poultry Mites (Dermanyssus) (pp. 63-80). Springer, Dordrecht.
2. Lesna, I., Sabelis, M. W., van Niekerk, T. G., & Komdeur, J. (2012). Laboratory tests for controlling poultry red mites (Dermanyssus gallinae) with predatory mites in small ‘laying hen’cages. Experimental and Applied Acarology, 58(4), 371-383.
3. Decru, E., Mul, M., Nisbet, A., Vargas Navarro, A. H., Chiron, G., Walton, J., ... & Sleeckx, N. (2020). Possibilities for IPM strategies in European laying hen farms for improved control of the poultry red mite (Dermanyssus gallinae): details and state of affairs. Frontiers in Veterinary Science, 7, 874.
   
4. Maurer V, Hertzberg H (2001) Ökologische legehennenhaltung. Was tun gegen die kleinen Vampire? DGSMagazin. Woche 40:49–52