Alles over de bloedluis bij kippen en vogels

De vogelmijt of bloedluis (Dermanyssus gallinae), is een ectoparasiet van kippen en andere vogels. Een plaag van deze kleine mijten kan leiden tot stress, pikgedrag, onrust, gewichtsverlies, verminderde eiproductie en bloedarmoede bij vogels¹. Een zeer ernstige plaag kan leiden tot sterfte. Ook kunnen de bloedluizen bacteriën en virussen overbrengen op de vogel, wat ook weer schadelijk kan zijn voor mensen. 

De volwassen bloedluis is ongeveer 1 mm en met het blote oog te zien. Het diertje heeft 8 poten en ziet er uit als een klein spinnetje. De bloedluis kan lastig te herkennen zijn omdat hij grijs of wit van kleur kan zijn. Pas als de bloedluizen bloed hebben opgezogen zullen ze er rood of paarsachtig uitzien.

Bloedluizen gaan ’s nachts op zoek naar kippen en vogels. De voorste paar poten bevatten sensoren om CO₂ (adem van het dier) , temperatuur en geur waar te nemen en helpen de bloedluis bij zijn zoektocht. Door ’s nachts aan te vallen, kan de bloedluis onopgemerkt bloed van de vogels drinken zonder opgegeten te worden². De bloedmaaltijd duurt ongeveer 30 minuten. Om de drie dagen heeft de bloedluis een nieuwe maaltijd nodig.

Bloedluizen houden van temperaturen tussen de 25 °C en 35 C°. Ze gaan op zoek naar vochtige plekjes en smalle kieren dicht bij de nachtelijke rustplaats van de hennen.

Levenscyclus

De snelheid waarmee mijten zich ontwikkelen is sterk afhankelijk van de temperatuur en luchtvochtigheid. Al vanaf 10 graden kunnen eitjes uitkomen. Een vrouwtje kan tot 35 eieren leggen in haar leven. In optimale omstandigheden, namelijk een temperatuur tussen 25 en 35 graden en een hoge luchtvochtigheid, kan de bloedluis volwassen worden binnen één week³. De volwassen bloedluis leeft gemiddeld 20 dagen, maar kan mogelijk ook 9 maanden overleven zonder zich te voeden³.   

Een bloedluis doorloopt 4 stadia totdat het een volwassen mijt wordt. Een vogelmijt kruipt uit een eitje als larve. Het beestje is licht van kleur en kan nog geen bloed opnemen. Hierna vervelt de larve tot nimf, en na een bloedmaaltijd vervelt de nimf tot volwassen bloedluis. Alleen nimfen en volwassen bloedluizen nemen bloed van de kip op.

Verder lezen:

• https://www.wur.nl/nl/Dossiers/vogelmijt-1/Over-de-vogelmijt.htm
• Kilpinen, O. (2005). How to obtain a bloodmeal without being eaten by a host: the case of poultry red mite, Dermanyssus gallinae. Physiological Entomology, 30(3), 232-240.
• Nordenfors, H., Höglund, J., & Uggla, A. (1999). Effects of temperature and humidity on oviposition, molting, and longevity of Dermanyssus gallinae (Acari: Dermanyssidae). Journal of medical entomology, 36(1), 68-72.